Kamienie w zegarku – co oznacza ilość kamieni łożyskujących?

Kupując czasomierz, można zauważyć, że poszczególne modele różnią się pod kątem cechy, którą jest ilość kamieni w zegarku. Osoba początkująca może jednak nie wiedzieć, dlaczego takowe elementy w ogóle występują i dlaczego ich liczba jest tak istotna.

Kamienie w zegarkach posiadają również nazwę – kamienie łożyskujące. Pełnią bowiem funkcje łożysk, wpływając na bezpieczną pracę czasomierza. Różnią się znacznie od łożysk innego rodzaju pod kątem niskiego wytwarzania temperatury. Wcześniej w tym celu stosowano kamienie szlachetne, jednak obecnie wykorzystuje się do tego syntetyczny rubin lub szafir. Można także zauważyć, iż im większa jest ilość kamieni w zegarku, tym bardziej wzrasta skomplikowanie całego mechanizmu.

Wiele osób błędnie zakłada, że powyższy fakt wpływa na precyzję działania czasomierza. Tymczasem ilość kamieni w zegarku wcale nie jest powiązana z liczbą kamieni, choć w ramach marketingowych działań wielu producentów powiększała tę liczbę, przyciągając uwagę mniej świadomych klientów.

Kiedy zegarki zostały wynalezione, były niesamowicie drogimi urządzeniami. Jest to związane z faktem, iż stworzenie mechanizmu wiązało się z wykonaniem niesamowicie dokładnej pracy, a także wykorzystaniem drogich materiałów, a w kontekście kamieni – rubinów. To nie wszystko, ponieważ kamienie te otaczano złotą tuleją celem zabezpieczenia przed pękaniem. Kamienie w zegarku pierwszy raz pojawiły się na początku XVIII wieku, co było związane z pracą zespołu Nicolasa Dulliera. Był on francuskim matematykiem, który próbował uporać się z problemem ścierania się gniazd mosiężnych. Niezależnie od modyfikacji tamtejszych mechanizmów, mosiądz dalej się ścierał, a czasami nawet topił.

W pewnym momencie wspomniany człowiek opatentował użycie rubinów jako kamieni łożyskowych, dzięki czemu zegarki stały się bardziej odporne na wpływ czasu, jednak ich cena niesamowicie wzrosła. Co ciekawe, na początku pomysł ten został odrzucony, ponieważ miałby niejako zaszkodzić rynkowi zegarmistrzowskiemu.

Niemała rewolucja miała miejsce niemal z początkiem XX wieku, ponieważ w tamtym czasie udało się wytworzyć syntetyczny rubin, a także szafir, co pozwoliło nie tylko obniżyć wcześniej podniesioną cenę produkcji, ale też zwiększyć wytrzymałość zegarków. Co więcej, wykorzystanie materiałów syntetycznych pozwoliło w końcu zrezygnować ze złotych tulei. Jako ciekawostkę można dodać, że wspomniany wcześniej syntetyczny szafir jest teraz popularnym materiałem wykorzystywanym do tworzenia szkieł chroniących tarczę, ponieważ przez swoją twardość jest praktycznie nie do zarysowania.

Oczywiście, na rynku dalej znaleźć można kilka marek, które korzystają np. z diamentów w kontekście tworzenia łożysk, jednak ceny takich czasomierzy są horrendalnie wysokie.

Większa ilość kamieni co prawda nie wpływa na precyzję, jednak zwiększa prestiż danego modelu. Dochodzi do tego fakt, że mechanizmy o większej liczbie łożysk są bardziej skomplikowane, co jest szczególną gratką dla fanów zegarmistrzostwa.